Tekst van Robert:
Het wordt voor mij de eerste keer dat ik mee doe aan de Roparun. Al
ben ik dan 52 jaar oud, sinds kort heb ik het hardlopen weer gevonden
als sportieve uitlaatklep. Het lijkt mij heel leuk om hardlopend met het
team de afstand Parijs Rotterdam te overbruggen. Met de auto is het al
een behoorlijk eind. Het zal op momenten zwaar en moeilijk zijn, maar
als team help je elkaar door de moeilijke momenten heen.
En dan is daar mijn geboorteplaats Rotterdam Zuid, de Willemsbrug en
de finish. Met de te lopen afstand in de Roparun hebben we het over
sportief lijden.
Dit valt in het niet met het leed van mensen met kanker. In mijn sociale
omgeving al te veel mensen gezien met deze ziekte. Laten we ervoor
zorgen dat de mensen die ernstig ziek zijn, een zo goed mogelijke en
waardige levensfase hebben. Wat een geruststelling was er bij mijn
schoonmoeder toen ze in de hospice lag. En wat een goede
begeleiding van de vrijwilligers en personeel. Wij konden er weer zijn
als familie in plaats van verzorgenden. We hebben nog mooie
gesprekken met haar kunnen voeren.
Ik vertrouw erop, door mee te lopen met de Roparun, mijn steentje bij
te dragen aan een mooi resultaat voor het team 243 Vrienden met
Vrienden.