Tekst van Robert: Het wordt voor mij de eerste keer dat ik mee doe aan de Roparun. Al ben ik dan 52 jaar oud, sinds kort heb ik het hardlopen weer gevonden als sportieve uitlaatklep. Het lijkt mij heel leuk om hardlopend met het team de afstand Parijs Rotterdam te overbruggen. Met de auto is het al een behoorlijk eind. Het zal op momenten zwaar en moeilijk zijn, maar als team help je elkaar door de moeilijke momenten heen. En dan is daar mijn geboorteplaats Rotterdam Zuid, de Willemsbrug en de finish. Met de te lopen afstand in de Roparun hebben we het over sportief lijden. Dit valt in het niet met het leed van mensen met kanker. In mijn sociale omgeving al te veel mensen gezien met deze ziekte. Laten we ervoor zorgen dat de mensen die ernstig ziek zijn, een zo goed mogelijke en waardige levensfase hebben. Wat een geruststelling was er bij mijn schoonmoeder toen ze in de hospice lag. En wat een goede begeleiding van de vrijwilligers en personeel. Wij konden er weer zijn als familie in plaats van verzorgenden. We hebben nog mooie gesprekken met haar kunnen voeren. Ik vertrouw erop, door mee te lopen met de Roparun, mijn steentje bij te dragen aan een mooi resultaat voor het team 243 Vrienden met Vrienden.