Tja, om aan tekst van of over Wouter te komen, dien je wel veel geduld te hebben. Met dat enorme gevaarte van een toeringcar rijden, is hem blijkbaar aangeboren, alleen een stukje tekst en vooral over zichzelf schrijven . . vergeet het maar! Gelukkig kwam ik een stukje tekst van onze TC Anouschka tegen bij de “Ditjes en Datjes . . .”, wat een idee over deze bijzondere man geeft en dat hieronder maar ‘geplakt’: Dat Wouter de sleutel was verloren van het magazijn in de Jumbo van Hoek van Holland, waar alle banken van de bus waren neergezet tijdens de Run. Dat de lieve dame van de kassa deze gelukkig had gevonden. Dat hij dit gelijk vierde met vlaaien, die hij en Francine hebben meegenomen. Dat Wouter gelijk regelde dat we gebruik konden maken van het toilet in de Jumbo. Dat Wouter een mooie warme jas met grote letters “Roparun Organisatie” erop heeft gekregen. Dat de jas iets te groot is.. Dat hij weer heeft genoten van ons allen en volgend jaar weer meegaat met zijn bus. Dat wij zo blij zijn dat hij dit weer gaat regelen. Dat Wouter niet zo maar een chauffeur is, maar een echt teamlid, die zijn mouwen opstroopt en zelfs meehelpt op het kampement. Dat wanneer ik met slaapogen wakker word en tegen hem zeg.. “ik ga koffie zetten“, dat hij antwoordt…”ga zitten schat, dat heb ik al gedaan”. Dat hij zijn chauffeursbedje afstond aan Mariska, die daar heerlijk op heeft geslapen. Dat zijn baas, die al 2x met een ander team is mee geweest, jaloers op hem is. Dat hij heel graag zijn plek wil overnemen in ons team. Dat wij reageerden met.. “Leuk geprobeerd, maar Wouter is een vriend van het team, dat gaat dus niet lukken!”